به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

نمی میرد ،دلی کز شوق افسون است

نمی گرید ،دلی کز عشق مجنون است

وچشمانی که در باران ،نگاهش سایه سار است

و دستانی که با مهرش ،دلم بس بی قرار است

نمی ماند به خاطر،نغمه ایی تلخ از جدایی

نمی داند ،کسی ،رازی ز شب ها بی قراری

نخواهم گفت ،آخر راز هستی در تمناست

نپرسیدم ،شقایق را ،چرا زین درد تنهاست

نمی روید زخاطر،فصل باران نسترن ها

نمی گوید ،ز رویش های گرم یاسمن ها

من از مهتاب چشمانت برایت راز دارم

تو را با قاصدک ها ،یک قصیده ساز دارم

شباهنگام با یادت،دلم پرواز دارد

تو را تا اوج بودن ها ،برایت راز دارد

تو را در خاطرت ،ای هم نفس نیلوفری هست

تو را در یک نظر با مهربانی،ساغری هست

وبا تو می توان معراج انسان بود تنها؟

وتفسیری ،زبودن های پنهان بود آیا؟

خسته ام زین،راز سر در گم وزین ناگفته ها 

خسته ام ،زین درد بی پایان،وزین آشفته ها

مهربانا زندگی را زنده بودن آرزوست        

با خرد ،اندیشه کردن،هر دمش گویی نکوست

کاش ما رابا اهورا،لحظه ایی پیوند بود         

کاش ما را با دعای اطلسی سوگند بود         

کاش دستی میرسید از آسمان بر شانه ها    

یک نفس ،آرام میشد دل درون خانه ها      

کاش ما را در نگاه بی کسی ها یاد بود      

کاش ما را بی نهایت قدرت فریاد بود       

کاش ما را این ،فراموشی وتنهایی نبود   

لحظه ها ،عریان زنادانی ورسوایی نبود  

کاش میشد در نگاهی مهربان زیبا نوشت

با محبت ،روی دنیا ،با قلم خوانا نوشت 

زندگی را می توان با مهربانی ساز کرد   

از برایش یک ترانه ،تا خدا آغاز کرد        

ای همنفس !!تدبیر ما،بیدار نیست

اندیشه را ،اینجا کسی در کار نیست

اینجا،خرد گویی دگر هم راز نیست

با عاقلان ،ما را دگر ،هم ساز نیست

گویی،کزین بیدادها ،افسرده حالیم

از یک حراصی ،بی امان ،پژمرده حالیم

ما را ،زمانی فکرهای ناب  بود 

اندیشه های ناصواب در خواب بود 

افکار ما ،گفتار نیک اندیش بود 

زین ،فکر ما ،سازندگی در پیش بود 

ما را به خوابی بس غریب ،آشفته کردند

گویی که ما را ،اینچنین ،آزرده کردند

ما را چه شد ؟آزادگی از بین ما رفت

آیین نیکویی،خرد،از بین ما رفت؟

ما را اگر اندیشه هایی ،پاک بود 

این جهل ونادانی زما در خاک بود

ما را درین زندان نادانی چه حاصل

دنیای تاریکی ،مرا آخر چه حاصل

صدای پایت بهار،برای من غصه داشت

صدای گرمت ،نسیم خبر زیک قصه داشت

تو را به هستی ،قسم مرا زخاطر مبر      

مرا که رفتم زیاد ،دمی زخاطر مبر         

برای یادت ای دوست ، غزل تمنا کنم       

دمی ،زیادت ،ای دوست ،تو را تماشا کنم 

تو را که دوری از من دعای زیبا کنم        

تو را ،تو ای خسته دل ،طلب زدنیا کنم  

تو رفته از دیدگان ،تو مانده بر قلب ما   

تو ای نگارا بمان همیشه در قلب ما       

برای آرامشت،خدا ،خدا ،میکنم            

برای یادت ،کمی ،دعا دعا ،میکنم         

دعا برای دلم ،،برای باران شدن       

برای پروانه ها، زغم پریشان شدن  

تو را به یادت سعید !!!!!شبی دعا میکنم

شبی که تنها شدم،تو را صدا میکنم        

دعای دلواپسی،زرفتن اطلسی               

خدا !زدوری دل به داد من میرسی          

برای  خواب ورویایم، برای خستگی هایم

برای آنچه تنهایست ،صدای قلب تو کافیست

صدای،آشنای عشق،شکوه لحظه های ماست

برای مهربانی ها خدای مهربان کافیست     

شمیم خوب زیستن ها ،درون هر نگاه توست

نسیم بیقراری ها درین ،آهنگ دل جاریست  

نگاه پر تمنایت،برای با تو بودن ها             

حریم پاک احساسی که با تو همچنان باقیست

نوید صبر آرامم،،هوای عاشقی هایم              

امید با تو بودن ها،،،،به یاد تو تماشاییست  

نگار هر چه زیبایی،بهار هر چه رویایی       

نگاه دلنشینت را ،،قرار فصل زیبایست